Rzeczywistość PRL nie mogła być transparentna, ponieważ musiała być sterowalna. Zatem, w każdej domenie naukowej, było wiadomo, kto jest najważniejszy, na kogo [poza: J.Stalinem, K.Marksem, W.Leninem] trzeba się powoływać:

– anglistyka: Jacek Fisiak

– ekonomia: Oskar Lange

– filozofia: Adam Schaff

– historia: Henryk Jabłoński

– kulturoznawstwo: Jerzy Kmita

– literatura polska: Jan Zygmunt Jakubowski

– politologia: Jerzy Wiatr

– psychologia: Janusz Reykowski

– socjologia: Jan Szczepański

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Zastanawiające, dlaczego wypracowana wtedy zasada „nominowanych autorytetów”, dziś [III RP] ciągle obowiązuje w ekonomii?

Kazimierz Rogoziński