֎

Intelligenentia – to pojęcie wprowadzone do łaciny przez Cicerona; i jak wyjaśnia H-G. Gadamer, pochodzi od czasownika intus-legere, co oznacza wewnętrzne czytanie samego siebie, by dzięki temu rozpoznaniu określić swoje miejsce we wszelkim bycie (po „młodopolsku”: we wszechbycie). Taka zdolność rozpoznania to wytwór ludzkiego ducha.

Podobnie, E. Levinas był przekonany, że istota duchowości znajduje odzwierciedlenie w doskonałości intelektualnej.

Wyznaczona w ten sposób  „górna poprzeczka” nie jest „szklanym sufitem”, tylko od/skocznią.