( in statu fieri: N=256)

A.

  • Absolut – To, co ze swej istoty zawsze i wszędzie jest Dobre vel Słuszne vel Piękne (187).
    Dlatego, przeciwieństwem absolutnego jest to, co względne.
    Absolut = Duch + pęd, impet, jaki przejmuje i przejawia Życie (1)
  • Aevum – czas, który jest „stworzoną wiecznością”; czas, który płynie, ale nie przemija, ma swój początek, ale nie ma końca. (2)
  • Akt – wyraża wolny twórczy gest, zwykle będący odpowiedzią – ponad ograniczeniami – na przyciągające oddziaływanie wartości ( przyciągające  – to atraktor). Owa odpowiedź potwierdza się wysokim poziomem zaangażowania, które znosi prakseologiczny podział na cel i środek; zaangażowanie będące doświadczaniem; ponaddedukcyjnie, decyduje o tym jak, w jaki sposób to wykonać. (3)  
  • Akt – utożsamiany z formowaniem, bowiem dzięki formie, istnienie otrzymuje swoją istotę jako potencję. (Edyta Stein) (4)
  • Akt jest niepodzielny, dlatego został wyeliminowany przez proces, ale wraca w akcie usługowego świadczenia pracy.(5)
  • Akt kieruje uwagę wykonawcy usługi ku czemuś innemu niż oczywistość (6)
  • Akt świadczenia pracy (przez UgD) jest czymś, co poszerza granice ludzkiego doświadczania. (7)
  • Apokatastasis – czyli przywrócenie, ponowne włączenie; świat i natura ulegają zniszczeniu i ponownemu przywróceniu do życia- głosili pitagorejczycy i stoicy. Chrześcijaństwo apokatastasis związało z ponownym przyjściem Chrystusa i ostatecznym Zbawieniem ludzkości; dla alchemików było to zbawienie nie tylko człowieka, ale również Kosmosu. (234)
  • Archetyp – spaja to, co psychiczne – psychoidalne z tym, co – jako duchowe – zdeponowane zostało w kulturze. Dzięki owemu zespoleniu kształtuje się Jaźń  [das Selbst] (8)
  • Archetypy – sublimacje instynktów (253)
  • Artysta – pomyśleć, że to słowo pojawiło się po raz pierwszy w roku 1762 w Słowniku Akademii Francuskiej, w znaczeniu dziś mu nadawanym (154)
  • Atraktor – zniewalająca siła przyciągania, z jaką oddziałuje wartość (9)

B.

  • Behawioryzm – traktuje człowieka jako twór reaktywny; BEHAWITALIZM (rozwijany w tym blogu), odwołując się do fenomenu Życia, eksponuje autonomiczność podmiotu ludzkiego, jako tego, co się ciągle staje. (199)
  • Bergson H. (bergsonizm) – wykorzystanie „aparatu” filozoficznego do analizy „strumienia życia wewnętrznego”. (245)
  • Byt – od opublikowaniaSein und Zeit” [1927] chodzi już tylko o bycie bytu [das Sein des Seiendes”] (10)

C.

  • Cnota – pojęcie, które w języku współczesnemu nie istniej, więc jest warte przypomnienia. Wyliczam cnoty za Dante Alighierim: odwaga, umiarkowanie, hojność, wspaniałomyślność, umiłowanie honoru, łagodność, uprzejmość, umiłowanie prawdy, opanowanie, poczucie sprawiedliwości.
  • Cnota – esencjonalnie – to powinność urzeczywistniania Wartości (tych zwłaszcza, które domagają się zaistnienia). (246)
  • Cud – zdarzenie/zjawisko/przypadek pozwalające doświadczyć granicy rozumu, granicy jaka wytyczona zostaje od strony empirii. (197)
  • Customizacja – termin „techniczny” marketingu usług, oznacza  indywidualizację świadczenia, osiąganą przez dopasowanie cyklu obsługi do oryginalnego usługowego produktu. (163)
  • Cywilizacja – „skorupa” chroniąca ludzkość przed destrukcyjnym wpływem praw przyrody (entropii).(12)
  • Cywilizacja – to, co człowiek może arbitralnie ustanowić, kształtując siedlisko swojego życia.
  • Cywilizacja wyrasta z zaspokajania potrzeb. (13)
    (patrz: Kultura)
  • Cywilizacja miłości – Samorealizujące się niespełnienie. (45)
  • Cywilizacyjne choroby nowe:
    Angielskie: ADHD – z podkreśleniem Attention Deficit
    Japońskie: HIKIKOMORI – uzależnienie do ICT
    Tureckie: CEP TELEFONU –  które nie wymaga tłumaczenia (144)
  • Czas – w miarę zbliżania się do celu, czas się zagęszcza. Wie to każdy wędrowiec. Kondensacja czasu w punktach granicznych. (14)
  • Czas – porządek następstwa zdarzeń; porządkujące następstwo zdarzeń (Leibniz). (15)
  • Czaso – przestrzeń, w ogólnej teorii względności fakt, że światło przenosi informację [sic!] stało się podstawą nowej wizji czaso – przestrzeni. Przyjmuje się więc, że światło „stwarza’’ czas – i – przestrzeń
  • Czaso – przestrzeń  Leibnizjańska. Polecam uwadze:
    Czas – uporządkowanie następstwa zdarzeń
    Przestrzeń – porządek rzeczy współistniejących (16)
  • Czasowienie usługi
    in posse – w czasie potencjalnym, jako projekt usługowego produktu
    in fieri – w procesie stawania się, urzeczywistniania (druga – trzecia faza CLAN)
    in esse – usługa doznana, doświadczona w jej istocie (17)
  • Człowiek – żyjąca i miotająca się sprzeczność; skupienie zdolności twórczych w organicznym podłożu (18)
  • Człowiek – byt przytomny światu (19)
  • Człowiekjestestwo, kiedy staje się przedmiotem poznania i badań, odnoszony jest do egzystencjałów (wyprowadzonych z bycia), a nie do kategorii dotyczących bytu. (20)
  • Człowiek współczesny – ten, który wyszedł „za potrzebą” i pobłądził. (21)
  • Człowiek advers. Rzecz
    Człowiek – światło samo z siebie
    Przedmiot – rzecz sama w sobie (145)

D.

  • Design, patrz: service design
  • Doświadczenie – forma przeżywania i rozumienia świata [R.Nycz].
    Dzięki fenomenologii wpisane w egzystencjalny kontekst [Lebenswelt], a nie empiryczno-materialny. (22) 
  • Doulelogia od greckiego słowa: douleia służba, posługa, usługa; to wyspecjalizowana dyscyplina naukowa będąca fundamentem interdyscyplinarnego USŁUGOZNWSTWA (jako dziedziny naukowej). Jej  zasadniczym celem poznania są dociekania nad istotą usługowego świadczenia. Wypracowane wyjaśnienia pozwalają zrozumieć,  czy i na ile, w wykonywanej usłudze ujawniło (przebiło) się to, co w istocie usługowe, a także określić warunki, jakie powinny być spełnione, aby do takiego wyistoczenia mogło dojść. Jednoznacznie spersonalizowana perspektywa doulelogii pozwala spojrzeć na relację między UgD a UgB – jako na darzenie – będące jednocześnie wzajemnym  obdarowywaniem. (236)

  • Duch – uświadomionemu i pomyślanemu nadaje pełnię (221)
  • Duch – zwrócenie się woli ku sobie samej, poruszonej spotkaniem z innym Ty.(23)
  • Duch objawia się w poruszeniu i powstrzymywaniu zarazem. Działanie należy już do ciała.(24)
  • Duch – objawia się wówczas, kiedy skutek wykracza poza przyczynę (causa efficiens); stąd wynikają dwie konsekwencje:
    – Odnosząc skutek do przyczyny (postać ułamka) wyznaczyć można współczynnik duchowości
    – Oryginalność aktu twórczego określać można za pomocą ww. współczynnika duchowości (146)
  • Duch – internalizujące się uzewnętrznienie, które zwrotnie – stając się  źródłem ekspresji – animuje inne Ty. (141)
  • Duch – „Kto nie wyczuwa tego, co w duchu szorstkie, egoistyczne, okrutne, żyje  poniżej jego poziomu” (C. Noika), czyli popada w sentymentalizm psychologii. ( 247)
  • Ducha odkrywanie w tzw. „czasie osiowym”, czyli między 800r a 200 r przed Ch. Wtedy to ludzkość  dokonała przejścia od MITHOS do LOGOS. (25)
  • Duch epoki – wg. M.Schelera, przeżywanie świata w tych samych kategorialnych formach światopoglądu, etosu i wyczucia stylu. (26)
  • Duchowość
    > Zachodnia: wraz z zachowaniem pełni jednostkowej świadomości – przylgnięcie tejże do Absolutu; „Ja” wobec Absolutu.
    > Wschodnia: zatopienie w jedności z Absolutem; Absolut we mnie. (225)

E.

  • Egzystencja (od łacińskiego czasownika: ex-sito, czyli wykraczać) jako transcendowanie, transgresja; albo projekcja siebie poza daną sytuację. (142)
  • Egzystencja – właściwy tylko człowiekowi sposób przytomnego istnienia będący wykraczaniem poza/ponad determinujące otocznie. (179)
  • Ekonomia – główny błąd, który trzeba wytknąć ekonomii: produkowanie użyteczności, mających zdolność zaspokajania potrzeb, nie odkrywa PRAWDY będącej podstawą roztropnej wiedzy, także praktycznej. (27)
  • Egzystencja – właściwy człowiekowi sposób istnienia będący wykraczaniem poza/ponad determinujące otocznie. (179)
  • Emerytura – pora oczyszczania Ja z obcych naleciałości. (147)
  • Eros – spłodzony przez Porosa i Penię, czyli w stosunku boskiej obfitości z materialną biedą (200)
  • E – service: nie-do-zaakceptowania, z wielu powodów: /1/ jest ekspansją technologii w intymną  sferę relacji międzyludzkich; /2/ wypacza znaczenie relacji usługowej; /3/ utrwala z gruntu błędne skojarzenia z usługą. Nie interfejs, tylko sprawstwo przesądza o powstaniu usługi.
    Nie-do-zaakceptowania, również z tego powodu /4/, ponieważ utwierdza człowieka w jego sobkostwie. (108)

F.

  • Fenomen ( φάίνημενoν) – coś, co odbyło drogę od zakrycia do jawności i ujawnia się w swoim własnym blasku. (247)
  • Fenomenologia – metoda, teoria (np. fenomenologia R. Ingardena  czy M. Schelera), a także, dyscyplina naukowa -filozoficzna powołana przez E.Husserla. (248)
  • Fenomenologia – jako alternatywna metodologia i inny ogląd świata. Zamiast poznania/wiedzy służących dominacji – postawa afirmacji, która pozwala poszukiwać w świecie istotowych pra/fenomenów. Wg. M.Schelera – fenomenologia to poznanie istotowe. (29)
  • Finansjeryzacja – (od finansjery), wyłonienie się nowej grupy „graczy kapitałowych”, inwestorów kapitałowych – tworzących trzon oligarchii finansowej. Wykorzystując modele matematyczne, bogacą się, dzięki spekulacjom finansowym. Dlatego finansjeryzacja oznacza destabilizację rynków kapitałowych i skrajną polaryzację dochodową społeczeństw.(133)
  • Finansjalizacja – to proces oddzielania kapitału (czysto) finansowego od kapitału produkcyjnego (przemysłowego, usługowego); co oznacza, że
    określenie „inwestycje kapitałowe” to (ekonomiczny)  oksymoron. (134)
    Bogacą się dzięki spekulacjom finansowym
  • Fronezis – roztropność, rozumność,  wiedza praktyczna, mądrość  życiowa, stąd: człowiek praktycznie mądry: to fronimos.
    Dla H-G. Gademera: świadoma strona działania.  (132)

G.

  • Gestalt – ukazująca się postać; samoaktywność objawiającego się fenomenu i przybierania przezeń pewnej postaci; wypromieniowujący duch ujawnia postać w całym jej blasku. (185)
  • Gestalt – całokształt dostępny szczególnie w pierwszym oglądzie/spotkaniu. (255)
  • Gnoza – to wiedza wyzwalająca ( z samsary); to poznanie trans-racjonalne wykorzystujące trójnię ponadsensualną ( 3 x i) czyli: imaginacja + intuicja + inspiracja (30) 

H.

  • Heurystyka – pozostaje jednak „sztuką” wynajdywania, a nie odkrywania (189)
  • Hermeneutyka – zachowując tożsamość problemu (zgodną z tradycją), zinterpretować go inaczej. (226)
  • Homo sapiens sapiens:
    myśleć – znaczy mówić, pisać
    myśleć –  znaczy robić
    ale myśleć – znaczy też rekonstruować, aby współ/czuć (136)
  • Homeoreza – czyli równowaga kinetyczna, która sprawia, że każdemu odchyleniu przeciwdziała (silniej lub słabiej) tendencja powrotu do stanu normalnego; powrót do równowagi nazywany jest homeoztazą. (191)

  • Humanizma priori  lokuje człowieka w zewnętrznej sieci zdefiniowanych pojęć, takich jak:  wolność, równość, sprawiedliwość, prawo wyboru itp (164)
    Por. Personalizm

I.

  • Idea – w erze kultu nauki, idea to wynik abstrahowania, generalizacji  naukowych mniemań. Ze względu na taką genealogię skonfliktowana z przekonaniami będącymi rezultatem przeświadczeń. (201)
  • Idea – wg definicji I. Dąbskiej – to uformowana treść świadomości, znaczeniem doniosła i performatywnie uwiarygodniona. (252)
  • Idio/synkretyczność – neologizm stosowany w teorii usług, pochodny od/z idiosynkrazji; oznacza indywidualną właściwość, unikatowość usługi powstałą w wyniku uzyskanego kompromisu; synkretyzm jest tu oznaką przezwyciężenia rozbieżności między stronami, bądź napięć – wynikających z opozycyjności/kontradyktoryjności komponentów tworzących usługowy produkt. (175)

  • Intelekt – tym różni się od rozumu, że daje się prowadzić intuicji, a nie metodzie.(31)
  • Istota – łacińska:  essencja,
    Quinta essentia –  to, co najtrwalsze, najcenniejsze, co można „wydestylować” z danej rzeczy.(32) 
  • Imaginacja – od słowa imago, zdolność uchwytywania/postrzegania całości, jako jedności; imago jako Gestalt.(33)
  • Indywidualista – za pierwszego indywidualistę w historii (wg. E. Hornunga) uznany został faraon Echnaton, czyli proces indywidualizacji trwa nieprzerwanie od XIV w. p.Ch. (a jego wysferzenie, czyli wynaturzenia, NB, obserwować możemy dzisiaj) (202)

  • Indywidualność. Jak zauważa S. Czarnowski (Kultura, W-wa, 1958), można być indywidualistą nie będąc indywidualnością. Licznych przykładów potwierdzających ów rozziew dostarczają idole kultury masowej. Można być indywidualistą demonstrując postawę anarchizmu kulturowego: strojem, słownictwem, sposobem zachowania.
    Indywidualnością zostaje się natomiast dzięki gruntownemu przepracowaniu i internalizacji kultury w jej najwyższych formach. Dopiero człowiek wielkiej kultury (osobistej) staje się indywidualnością. (115) 
  • Indywidualizacja, zwykle rozumiana jako ujawnianie „Ja”, będące następstwem samoafirmacji. (116) 
  • Indywidualizacja, jako interioryzacja tego, co zachowane w rezerwuarach kultury (137)
  • Indywidualizacja obsługi – takie przekształcenie uniwersalnego schematu CLAN, aby mógł powstać oryginalny usługowy produkt. (117)
  • Indywidualność – odnotować wypada odkrywcze stwierdzenie E. Jűngera (Der Arbiter, 1932), że m a s a  oraz indywidualność stały się dwoma stronami tego samego modelu.(119)
  • Indywiduacja – termin wprowadzony przez C.G.Junga jako „Individuationsprozeβ”, czyli: stawanie się sobą przez odkrywanie przyrodzonego (każdemu) sposobu istnienia. Indywiduacja pomyślnie przeprowadzona  oznacza ukształtowanie się Jaźni (das Selbst). (120)
  • Infotaiment – typowe dla mass-mediów mieszanie przekazu informacji z zabawą; ważne informacje powinny być dawkowane, by nie zakłócały rozrywki. (218)
  • Intuicja – dostrzeganie związków pozakauzalnych, odkrywa synestezje, coincidentiae oppositorum (34)
  • Inspiracja – pozwolić, by przemówiły „rzeczy” same (35)
  • Innowacyjność – mam do niej stosunek jednoznacznie negatywny, ponieważ innowacyjność  uchyla fundamentalny dla kultury komponent, czyli „długie trwanie”; co więcej, podnosi  zmianę do rangi głównej zasady, albo nadrzędnego prawa. Ostateczny cel ludzkości: innowacyjność jako constans !
    A przecież podstawowym prawem aktywizmu ludzkiego jest poznanie (niepoznawalnego).  (36)

J.

  • Jakość to wielkość, a nie wieść. (254)
  • Jakość usługi oznacza realizację (przynajmniej) spełniającą oczekiwania usługobiorcy. (149)
  • Jaźń osobowość przepracowana przez  nieświadomość. (37)
  • Jaźń – synteza świadomych i nieświadomych elementów, z której wyłania się dojrzała osobowość. (224)
  • Jaźń – kształtuje się w wyniku odkrycia, że samourzeczywistnianie ( indywiduacja ) jest zadaniem polegającym na scalaniu tego, co wysokie – z tym, co niskie; potencjalnego z możliwym; ideału z przypadłością. Staje się  zadaniem do spełnienia w  danym miejscu i czasie. (153)
  • Jednia (jedność) – nie oznacza braku różnorodności, tylko stan przenikania tym samym – transcendencją.  (242)
  • Jednia – symbolem jedni jest drzewo; jej przeciwieństwo to k/łącza, czyli z/łącza.  W rozrastających się kłączach – to/nie/my (148)
  • Jedność (Jednia) –  asymptotyczna zbieżność podobieństw. (241)
  • Język – nie tylko żyje własnym życiem, ale broni autonomiczności wypowiadanych w nim przeświadczeń; „/j/ęzyk to już jakaś myśl, doktryna”-  jak twierdził J.Ortega y Gasset (192)

K.

  • Kapadocja: wiara trwalsza niż skała
  • Komunikacja – jak strategia jest „ucieczką do przodu” przed obezwładniającym  naporem teraźniejszości, tak komunikacja jest uchylaniem się od odpowiedzialnego działania. (173)
  • KLIENT, KONTRAHENT, KONSUMENT
  • KLIENT – podmiot uczestniczący w wymianie towarowej; w zasadzie  oznacza kupującego. Zwłaszcza na rynku  B2B wszyscy są klientami, więc występuje naprzemienność funkcji: klient dziś  kupujący od podmiotu X, może jutro wystąpić jako jego dostawca/sprzedawca, a jego klientem staje się X.Ponieważ transakcje kupna – sprzedaży na rynku B2B są dokumentowane (faktury), więc tutaj anonimowi klienci nie wystękują.To pojęcie najbardziej pojemne, dlatego w powszechnym użyciu, występuje w składni frazeologicznej orzekającej, że każdy sprzedający powinien mieć klientów, a każdy, kto coś kupuje i płaci –  występuje w roli klienta. Stąd jedna z definicji: klient to ten, kto nabywając towar – płaci. Ale też zakres znaczeniowy pojęcia KLIENT uściślają inne słowa/określenia, takie jak:
  • Kłamstwo – modyfikując sposób określania kłamstwa przez stoików, I. Dąbska zaproponowała następującą definicję: Kłamstwo jest sposobem (czynnością, techniką) wzbudzania fałszywych przekonań w interlokutorze; nadto czyni wnikliwą uwagę, iż można kłamać wypowiadając zdanie prawdziwe, wiedząc, że odczytane zostanie inaczej. (203)

  • KONTRAHENT – uczestnik transakcji wymagającej formalnej umowy kupna-sprzedaży.
  • Krzyż – nie tylko chrześcijański symbol Odkupienia, co – wg. F. Rosenzweiga – punkt odwrócenia nicości ku Bogu. (204)
  • USŁUGOBIORCA – nabywca usługi (jako takiej), z możliwymi dalszymi odniesieniami i uściśleniami branżowymi, a wówczas mamy: pacjenta, penitenta, studenta, podróżnego, ubezpieconego…
  • KONSUMENT – w tym przypadku, to „konsumpcja”, jako racja zakupu i cel nabycia produktu, określa kupującego, czyli dookreśla klienta. Jest więc nią osoba, bądź gospodarstwo domowe kupujące produkty w celu ich zużycia, ale już nie sprzedające, co najwyżej – sporadycznie – od/sprzedające.
    Także i tutaj sporo „namieszał” A.Tofler z jego pro-sumpcją, kreując hybrydę w postaci PROSUMENTA.  (160)
  • Konsumpcja, kompulsywność konsumpcji:
    ssanie à napełnianie à wydalanie à ssanie (121)
  • Kreacjonizm – aktualnie jako pan/kreacjonizm, albo egalitaryzm kreacyjny, oba absolutyzując wolność, jednocześnie podcinają korzenie autentycznej twórczości. (38) 
  • Kultura – ściśle: cultura animi, Gesitkultur, to transcendowanie ducha, uwalniającego się od organicznego podłoża.
    Dzięki rozwojowi intelektu i woli, dokonująca się sublimacja potrzeb w pragnienia. (39)
  • Kultura – zastany, przyjęty świat wartości, w który wchodzę, a wzrastając  – chłonę.(40)
  • Kultura –to odpowiedź, jaką Sophia udziela Życiu; natomiast odpowiedź dana  Życiu przez  Logos, staje się Cywilizacją. (252)

L.

  • Libido – energia witalna (228)
  • Ludzie – bez ludzi (minimum dwie osoby) nie ma usług. Ale też vice versa, człowiek pozbawiony usług (w swoim sobkostwie) nie ma szans stać się w pełni człowiekiem (205)
  • Ludzkość – jak człowiek to chodząca sprzeczność, tak też – jeśli chodzi o ludzkość – zawsze jest możliwe, że osiągnięty przez nią cel będzie początkiem upadku. (227)

M.

  • Marketing – jest tym, w czym wyraża się najpełniej duch naszych czasów. Najpierw, przyjął naturalizm (patrz hasło: Naturalizm) jako podstawę i wykładnię świata, utrwalając imperatyw zaspokajania potrzeb, aby w ten sposób  wypełniać swą mitotwórczą misję. Najpierw Skiner uznawany za bastarda Darwina, teraz Kotler, który z guru – staje się królem Midasem. Marketing – w ostatnim wydaniu – czego by nie tknął, w wartość się zmienia.(41)
  • Maszyna – wyekstrahowana siła (para, elektryczność, reakcja chemiczna…) wykorzystana, zaprzęgnięta  do automatycznego działania. (250)
  • Mądrość – pozbawiona doświadczenia życiowego staje się pustą teorią. (206)
    Porzekadło głosi: Mądry czyni nieustanne wysiłki, by nie zgłupieć. Głupi – zadowolony poprzestaje na tym, kim jest.
  • Metafizyka – jej powstania nie można wyjaśnić – jak chciał tego A.Comte – ewolucyjnie, jako przejściowe stadium między religią  a nauką pozytywną. Metafizyka nie podlega zasadzie postępu i kumulacji tak jak wiedza naukowa.(42)
    Metafizyka wzrasta osiągając wymiar mądrościowy, a mędrzec – w odróżnieniu od eksperta –  jest kimś niezastąpionym.(43)
  • Meta/fizyka (237)
    Fizyka, dwojakie jej rozumienie:

    • ontologiczne – Byt istnieje, jego cechą jest monizm
    • epistemologiczne – Byt jest empirycznie poznawalny

    Meta/fizyka, analogicznie, dwojakie jej rozumienie:

    • ontologiczne – Byt istnieje, ale jest wielowymiarowy
    • epistemologia – poznanie empiryczne (fizyka) nie wyczerpuje możliwości, władzy poznawczej człowieka
  • Metafora – dzięki niej możliwa jest polisemia, połączenie różnych poziomów sensu.(44)
  • Metaxu – greckie słowo; niby okolicznik miejsca oznaczający p o m i ę d z y. , ale w słowniku S.Weil kluczowe pojęcie wyznaczające wymiar p o n a d przestrzenny, czyli to, co znajduje się pomiędzy Absolutem a duszą. Sfera ponad materialna, w której egzystencja próbuje uwolnić się tego, co wegetatywne; gdzie miesza się dobro ze złem; gdzie pojawiają się  toposy, będące punktami orientacyjnymi w zamęcie relatywizacji. Wykorzystując analogię z innym okolicznikiem – gebenüber, aż prosiłoby się wprowadzić neologizm: zwischenüber, pozwalający umiejscowić w nim usługę, która zjawiając się pomiędzy UgD a UgB, orientuje ich na osiąganie zmelioryzowanych stanów rzeczywistości. (235)

  • Miłość – patrz. Paweł z Tarsu. 1 list do Koryntian 1-13 (46)
  • Mizologia – nauka wyrosła z krytycznego stosunku do rozumu (238)
  • Miłość opiekuńczastorge (σ τ ό ρ γ ή) (47
  • Miłość platońska – jest spotkaniem spełniającym oczekiwanie, że trafiło się na coś, co jest owym (drugim) dopełniającym i niosącym radość odłamkiem. (H-G.Gadamer) (48)
  • Miłość –  trzy konstytuujące ją komponenty: /α/ namiętność, / β / intymność, /γ/ zaangażowanie. NB Tora uczy, że kochać nie znaczy „czuć” tylko „działać” (49)
  • Miłość jako zdolność, siła pokonywania przeciwieństw, podziałów, rozziewu (50)
  • Miłość: caritas generis humanum (150)
  • Model – jest odwzorowaniem i uporządkowaniem, ale jednocześnie skondensowanym obrazem badanego fragmentu rzeczywistości. Jak idea umożliwia meta/fizyczny opis świata, takoż model – pozwala na wyjście z gąszcza empirii, zapewniając zdystansowany ogląd rzeczywistości.(186)
  • Model – ma wiele znaczeń, zależnych od dyscypliny naukowej, jaka go stosuje. Jest przydatnym konstruktem ułatwiającym poznanie naukowe. Jako wytwór rozumu poznającego sytuuje się POMIĘDZY teorią a empirią.
    Utworzony zostaje na podstawie tez wydedukowanych z teorii, z jednoczesnym uwzględnieniem wymagań stawianych przez empirię, aby możliwe się stało jego sprawdzenie. Charakterystyka:

    1. Teoretyczne podstawy
    2. Wskazany jakiś poziom sformalizowania
    3. Praktyczna sprawdzalność wiarygodności
    4. Korzyści: umacnia/weryfikuje teorię tudzież udoskonala praktykę (240)
  • Moralność – zwykle definiowana jako podporządkowanie się jakiejś uznanej idei/wartości, a także przyświadczana gotowością angażowania się w ich urzeczywistnianie (195)
  • Możliwości – pojęcie opozycyjne w stosunku do determinizmu, albowiem zakres możliwości wyznaczają nie ograniczenia, tylko motywacje i intencje (111).
  • Możliwość – ścisłe biorąc, oznacza niesprzeczność.
  • Możność natomiast, to realna możliwość stania się czymś, czym się jeszcze nie jest (190)

N.

  • Naród – konstytuuje etniczność uświadomiona i zinternalizowana przez jej nosicieli; naród to wspólnota wzorców zachowań (J.Maritain) (170)
  • Naturalizm – Jak zwrócił na to uwagę papież Paweł VI, naturalizm jest najbardziej zabójczą dla religii doktryną, ponieważ głosi pełną autonomię porządku doczesnego. Z nią ściśle wiąże się   teza o samowystarczalności bytowej człowieka. Kardynalną cechą określającą człowieka jest przysługująca mu wolność [oczywiście wolność od..].
    Zatem, nie tylko żadnej skazy, ale też, żadnych zobowiązań !
    Każdą wątpliwość rozwiewa ewolucjonizm, wszak człowiek nieprzerwanie wspina się po krzywej postępu. Zbawcza misja Kościoła [zbawcza? od czego, przed czym?] staje się, niestety, tego naturalnego procesu zaburzeniem, ba, anachronizmem !
    Naturalizm stał się współczesną wersją humanizmu osadzonego na prawach człowieka czyli na imperatywnie zaspokajania potrzeb.(51)
  •  Negacje:
    1. Zaprzeczenie Logosu – bezsens
    2. Zaprzeczenie Bytu – nicość
  • Z obu postaw wywodzi się nihilizm (229)
  • Nem – podstawowa jednostka spożywcza, odpowiednik 1 gr. mleka kobiecego. (168)
  • Nieskończoność – G.W.F. Hegel wprowadził jej dwojakie rozumienie.
    Nieskończoność matematyczna, numeryczna, ilościowa, ściśle biorąc „fałszywa”.
    Nieskończoność metafizyczna, jakościowa, intensywna, „afirmatywna”. (207)
  • Nihilizm – zakwestionowanie obiektywnego statusu najwyższych wartości. (176)
  • Norma – pozbawia możliwości dostrzeżenia precedensu. (177)
  • Nowość – tym razem cytat z J.W.Goethego: „Choć znajduję tyle nowego, to jednak nie odnajduję niczego nieoczekiwanego……wszystko się zgadza i uzupełnia”. (181)

O.

  • Obowiązek nie jest determinizmem, ograniczeniem, tylko obroną wartości (P.Ricoeur). (169)
  • Ocena  (wiarygodna) powstaje w wyniku konfrontacji faktyczności z powinnością (193)
  • Orientacja/Orient
    My Europejczycy, dlatego straciliśmy orientację, ponieważ przygasło światło Orientu. (138)
  • Osoba/ osobnik-jednostka/osobowość
    Osobnik-, człowiek rozpatrywany jako egzemplarz gatunku przez nauki biologiczne; a jako jednostka przez nauki społeczne i statystkę.
  • Osoba/osobowość
    Osobaza Maxem Schellerem – ontyczne centrum samosprawcze (ontysches Actionszentrum) powstałe przez przeciwstawienie, z jednej strony, organizmowi, a z drugiej, środowisku. Podobnie – duch i wola –  podwójnie sygnuje osobę. (130)
    Osoba/osobowość:  Osobowość wyrasta z proprium osoby; a to oznacza, że osoba może kształtować, korygować i rozwijać swoją osobowość. Rozwój osobowości, czyli dochodzenie do bycia w pełni dojrzałym człowiekiem wg. G. Allporta polega na przechodzeniu od poczucia zależności do autonomiczności; od egocentryzmu do altruizmu; od świadomości przymus do świadomości powinności. Bogata typologia  osobowości (introwertyczna, ekstrawertyczna, cyklotymiczna, schizotymiczna…),  pochodzi z rozpoznania bogactwa relacji, w jakie wchodzi osoba z otaczającym ją światem, a zwłaszcza systemem wartości, ów świat konstytuujących. Dla P. Tillicha kształtowanie osobowość jest wręcz wzrastaniem/wznoszeniem się, osoby do bycia nosicielem wartości (zu einem selbststȁndigen Trȁger gűltiger Werte”). (129)
  • Osoba – jedyna rzeczywistość, którą poznajemy, a zarazem tworzymy od wewnątrz (E. Mounier) (208)

P.

  • Pełnia – wyróżniony stan powstały dzięki wypełnieniu czasem, który trwa, ale nie przemija. (52)
  • Pełnia – ograniczenie nieograniczonego zwie się pełnia
    Nieograniczenie ograniczonego zwie się pustka (53)
  • Personalizm – ( wg. E.Mouniera) uznaje osobę za jedyny taki fragment rzeczywistości, który poznajemy i kształtujemy od wewnątrz. (165)
    Por. Humanizm
  • Personalizacja – w marketingu usług oznacza upodmiotowienie usługobiorcy; jego nową rolę zwykło się wyrażać i opisywać za pomocą partykuły współ –  czyli: współ/projektant, współ/wykonawca, współ/oceniający (162). Por. Cutomizacja
  • Poeta, poeci – nie tylko piszą wiersze, ale wyprzedzają filozofów, bowiem „poznają świat wcześniej i bezpośrednio” (W.Juszczak) (183)
  • Polska – taki kraj, w którym  żyją (jeszcze) kościoły i pszczoły.
    (Odrzuć, proszę, zbyt łatwe skojarzenia, jakie socjobiologia podsuwa) (54)
  • Postęp – ale w tym znaczeniu, że moje czyny, rzeczywiste  osiągnięcia są  przeważnie poniżej oczekiwań, więc powonieniem starać się, by zrobić coś lepiej. (249)
  • Postęp – motorem postępu jest technologia, a jego miarą szybkość „opadania” nowości technicznych (patrz: Rozwój) (57)
  • Potrzeba # pragnienie
    Potrzeba domaga się zaspokojenia
    Pragnienie jest nie-do-nasycenia (55) 

    • Porozumienie, porozumiewanie się to: rozmowa i współdziałanie (249)
  • Potrzebymaksymalne zaspokojenie stale rosnących potrzeb coraz większej liczby ludzi – to utopia, która przestała dziwić, ponieważ marketing – korzystając z dorobku ekonomii politycznej socjalizmu – przez cały XX w. pracował nad utrwaleniem „imperatywu zaspokajania potrzeb.”(56)
  • Poznanie dyskursywne – „łyżka, która  nie zna smaku zupy”(58)
  • Poznanie – ani dyskursywne, ani spekulatywne, tylko przeobrażające badacza, jeśli fundowane na:  preferowaniu, zaangażowaniu i compatii.(59)
  • Pozytywizmu błąd w tym, że za rzeczywiste uznał jedynie to, co uchwytne zmysłami.(60)
  • Prawda – prawdziwe jest to, co godne istnienia; a godnym się staje, ponieważ ma sens. (Sokrates) (188)
  • Prawda – prawdziwe jest to wszystko, co mnie wzbogaca” twierdził J.W. Goethe (250)
  • Problem – odniesiony do tajemnicy, zostaje oczyszczamy z banalności, jaką nabył obrabiany przez metodologię badań naukowych. Dwa rodzaje porównań:
    • Problem jest czymś , z czym się spotykamy, co nam zagradza drogę. Cały znajduje się przede mną. Tajemnica – przeciwnie – jest czymś, w co zostaję zaangażowany, a więc nie znajduje się cała przede mną. (G.Marcel)
    • Problemem jest co, co tylko do czasu staje się niezrozumiałe, ale zasadniczo daje się pojąć i wyjaśnić. Jest przeciwieństwem tajemnicy, która w każdym przypadku jest czymś niezrozumiałym (Schelling, Schleiermacher, Otto). (178)
  • Produkcję determinuje sztanca identyczności; natomiast usługi cechuje polor nie/podobieństwa [254]
  • Profesor – profesjonalista, powołany, mianowany na stanowisko po to, aby dawał publicznie świadectwo prawdzie (153)
  • Przedmiot – (die Sache), to nie rzecz sama w sobie, tylko „wynik konstytucji aktów noetycznych” (E.Husserl), odkrywających istotę.(61)
  • Przedmiot # podmiot
    Przedmiot – zmierzaj do wyjaśnienia jego istoty
    Podmiot – dociekaj jego sensu (62)
  • Przestrzeń – porządek rzeczy współistniejących (Leibniz) (63)
  • Przestrzeń –  nie tyle zagospodarowana, co całkowicie logistycznie opanowana.(64)
  • Przeświadczenie – kształtuje się wraz z uwzględnianiem tego, co bezwarunkowe i wyraża/potwierdza się w decyzji, której spełnienia nie można wytłumaczyć wyłącznie wolą działania. (209)
  • Przyrodzone zdolności – czyli te, jakie mamy wspólne ze zwierzętami. (230)
  • Pustka, Nieograniczenie ograniczonego zwie się pustką
    Ograniczenie nieograniczonego zwie się pełnia (65)
  • Pycha – rozszerzanie miłości własnej poza samego siebie (243)
  • Pytanie – jak głęboko trzeba osadzić znak zapytania, aby samo pytanie sięgnęło podstaw problemu (pyta L.Wittgenstein) (223)

R.

  • Realne – najbardziej realne jest to, co stawia opór naszemu dążeniu. Czyste poznanie jako doświadczenie realności. (66)
  • Realne – realnie istnieje przedmiot, w którym dochodzi do urzeczywistnienia jego istoty. (175)
  • Redukcjonizmmetoda polegająca na unifikacji.
    Według Cz. Znamierowskiego to sprowadzanie zdań orzekających o całym zbiorze do prostych zdań orzekających o poszczególnych cechach w elementach tego zbioru (182)
  • Reizm – oszałamiające bogactwo rzeczy wokół, i…puste „ja” pośrodku, rzadko na przeciw. (211)
  • Relacja – modelowa, wzorcowa, według E. Stein, to więź duchowa między Bogiem a człowiekiem. Oddanie się Bogu – będące poznaniem, doznaniem, wolnym czynem – po zjednoczeniu z miłością Boga, staje się jednocześnie aktem samo/afirmacji. (248)
  • Relacja usługowa – w modelowej postaci, jest relacją interpersonalną pomiędzy UgD a UgB, sytuującą się pomiędzy spotkaniem a interfejsem.
    [+]<——————x———-x—————-x———————– [-]
    [+] spotkanie – relacja – pseudorelacja – kontakt – styk/interfejs [-]
    Z relacji usługowej poczyna się i w niej uskutecznia – usługa.
    Relacja między UgD a UgB  fundowana jest na źródłowej relacji Ja – Ty. (126) 
  • Relacja osobowa (Ja – Ty) opisana przez M. Bubera,  nabiera szczególnych cech, takich jak: /a/ wyjątkowość, niepowtarzalność; /b/ niemierzalność; /c/ nieprzewidywalność, będąca skutkiem wyboru; /d/ refleksyjność, jako świadomość własnej świadomości; /e/ adresowalność, wyrażająca się tym, że „o” przedmiotach mówimy, natomiast „do” osób przemawiamy, rozmawiamy z nimi.(127)
  • Religia – to jedyny sposób ujmowania wszech/świata w jedności i całości, jaki wymyślił człowiek. Chociażby z tego powodu warto ją kultywować. (194)
  • Religia – jest wyznaniem (confessio) oraz wiarą (fides). 256
  • Resentyment – uraz powstały w wyniku niezawinionego niepowodzenia. (255)
  • Rozum – zwłaszcza kwalitologicznie przysposobiony, działa jak nóż, tnie rzeczywistość  w dowolnym miejscu, i dziwi się rezultatom owego szatkowania. Zaskoczony, sięga po dwa rodzaje wyjaśnień: /a/ konieczna jest ingerencja czynników zewnętrznych, otoczenia, więc sypią się „otoczaki” teorii; /b/ nieodzowny jest wewnętrzny, przedmiotowy redukcjonizm (mechanika → behawior → fizjologia → biochemia → genetyka….).
    Zmienne objaśniające wraz z reaktywnością  podmiotowo/przedmiotową przysłaniają  jedność. (67)
  • Rozum – niegdyś autonomiczny, był zdolny wskazywać cele, również dalekosiężne; natomiast dziś, stał się rozumem jnstrumentalnym, co znaczy, że jest zdolny już tylko wyznaczać środki do osiągania (dowolnego) celu. (210)
  • Rozwój – odnosi się do człowieczeństwa, tzn. do bycia bardziej dojrzałym, w pełni ukształtowanym człowiekiem (68)
  • Rzeczywistość – ex definitione, nie dotyczy rzeczywistości empirycznej. Najbardziej rzeczywiste jest tylko to, czego nie potrafimy /nie możemy sfabrykować. Z tego ostatniego powodu, rzeczywistość uznawana jest za synonim prawdy.
  • Rzeczywistość – błędnie sprowadzana do rzeczy i ograniczana do rzeczywistości empirycznej. Pełny jej zakres obejmuje także tajemnicę (to, co niepoznawalne jest tak samo realne) (W.Juszczak) (69)
  • Rzeczywistość – jest tym, z czym musimy się liczyć, czy tego chcemy, czy nie. Rzeczywistość to przeciw-wola, to coś, czego nie zakładamy, lecz z czym się zderzamy”. J. Ortega y Gasset (191)
  • Rzecz – o rzecz się potykam, z człowiekiem się spotykam.(70)

S.

  • Samo-realizacja, „samo” – jest tu uzasadnione, ponieważ dotyczy zaspokajania moich potrzeb, ale jakże mało ambitny to projekt .(71)
  • Samorozwój – określenie niepoprawne, ponieważ nie można rozwijać się we własnym zakresie, bez pomocy innych (zwłaszcza usługodawców). Wszystko, co najważniejsze i godne człowieka poczyna się od współ –
    Nawet samo-urzeczywistnianie – to zestrojenie rozpoznanego (w relacji do innego Ty) wewnętrznego potencjału z uznawanym systemem wartości.(72) 
  • Samorealizacja – w powszechnie występującym znaczeniu, to pozór spełniania się egzystencji w zaspokajaniu potrzeb.
    W poprawnym jej rozumieniu, samorealizacja to uczynnianie wewnętrznego potencjału, rozpoznawanego w odniesieniu do obranego systemu wartości.  Prawdziwość owego odniesienia i odczytania potwierdza się w relacji z innym Ty. (211)
  • Samozbawienie – to oksymoron  (73)
  • Service design –  formowanie polegające na nasyceniu usługi odpodmiotową treścią. (172)
  • Serwis – spolszczona wersja angielskiego słowa service; ale – godzi się przypomnieć – to ostatnie pochodzi od łacińskiego czasownika servio, –ire, –ii, –tum, co znaczy, uwaga: służyć (122)
    (Patrz, blog, Miniatura etymologiczna) 
  • Serwiteria – sformułowany przeze mnie neologizm na określenie wyodrębnionego przestrzennie, funkcjonalnie, organizacyjnie, kulturowo… miejsce, w którym świadczy się usługi. (112)
  • Socjologizm – sposób wyjaśniania polegający na sprowadzaniu wszystkiego, co dotyczy człowieka do uwarunkowań społecznych – negujący istnienie tego, co absolutne, albo obiektywne, bowiem środowiskowo nie zdeterminowane. (253)
  • Spadanie – jako negacja egzystencji (ex-sito); bycie chybione, nie wykorzystanie danych możliwości, to zmarnowanie talentu. (74)
  • Sens – odkrywanie sensu jako zanegowanie. Aby to/coś mogło objawić swój sens tamto/inne musi zostać zanegowane.(75)
  • Słowo – na początku było Słowo oraz  Światło, i  Światłem było Słowo
    (albowiem fotony pojawiły się wraz z wielkim wybuchem).(76)
  • Słowo – na początku dziejów miało moc sprawczą. U zarania historii stało się tekstem, „klinami” wbijającymi Logos w pamięć zbiorową. Stając się drukiem – spowodowało proletaryzację wiedzy.
    Dziś, w erze cyfryzacji, czytane, zapisywane, powielane automatycznie wyłącza umysł, rozplenia bez-rozumność (139)
  • Słówka (106):
    Jeśliś poszukiwaczem najgłębszej mądrości, to zapamiętaj te trzy słówka:
    om – hinduskie
    aum – sanskryckie
    ousia – greckie 
  • Społeczeństwo współczesne – to żadne społeczeństwo wiedzy, tylko u-sieciowione, tzn. usidlone schematami. (232)
  • Sprawstwo – wykonać  usługę, to sprawić, aby zaistniał ulepszony stan rzeczy.
    Sprawstwo powoduje, że nie tylko pojawia się „różnica” ontologiczna, ale przede wszystkim aksjologiczna ( powiększanie nie jest wzbogacaniem) (77)
  • Symbol – łączy z istniejącym
    Znak – zastępuje nieobecne (78)
  • Symbol – nie należy go mylić z ikonografią czy designerstwem; symbole nie zostały wymyślone, ani wynalezione. One się wydarzają (C.G.Jung) (180)
  • Symbol – nie jest żadnym „modelem”, nie odwzorowuje coś zewnętrznego; tenże Jung twierdził, że symbol w swojej strukturze (obrazie) zawiera tajemnicę. (251)
  • Szlachetność – odwewnętrzna zharmonizowana sterowalność. (213)
  • Sztuka – nie jako działanie (gr. prattein), tylko jako poiein, czyli wydobywanie. (79)
  • Sztuka jest sposobem wyrażania niewyrażalnego. (W. Stróżewski, O wielkości. Szkice z filozofii człowieka, Kraków, 2002) (219)
  • Sztuka jest upostaciowaniem rzeczy niepodległych zmysłom; nie jest twórczością, lecz jest odkrywaniem. August Zamoyski (220)

Ś.

  • Sieć – bardzo popularne  słowo, więc warto zauważyć, że sieć nie jest symbolem zespolenia/połączenia/zbliżenia tylko schwytania i zniewolenia (142).  
  • Świadomość – nie identyfikuje się z przedmiotem poznania (światem), ani z myślaną myślą. Powstaje w relacji, z przenikania się tego, co transcendentne  oraz immanentne (podmiotowe).
    Homo oeconomicus  napiętnowany trwałym defektem, jakim jest brak świadomości. (80) 
  • Świadomość – nie identyfikuje się z przedmiotem (światem), ani z myślą; powstaje w/z relacji przenikania  tego, co transcendentne z tym, co immanentne (podmiotowe).
    Jedynie z powodu trwałego uwiądu świadomości mógł pojawić się  Homo deus Y. Harariego. (214)
  • Świadomość – jak świadomość jest zawsze świadomością czegoś, tak usługa jest zawsze dla kogoś.(81)
  • Świat – to, co powstaje pomiędzy ludźmi. Natura nie jest światem; byty naturalne, rzeczy, przedmioty… to tylko parawany, filtry, bufory, albo koordynanty przestrzenne.
  • Świat – tworzy właśnie to, co wspólne ludziom, a nie żadna natura ludzka, rozum, DNA czy wrażliwość (H.Arendt). Świat to wydobycie spraw ludzkich na światło.(82)
  • Świat – wszystko to, na co my patrzymy
    Wszechświat – to, co na nas patrzy (83)
  • Światło – mała systematyka:
    Światło – jako przeciwieństwo mroku/ciemności, to:  lumen (lumina magna)
    Światło Boże to jasność,  claritas Dei
    Światło, jako oświetlenie ciał fizycznych, to lux
    Wniosek: korzystajmy z łaciny. (84) 

T.

  • Tao znaczy: pełne, powszechne, całkowite (85)
  • Tajemnica – patrz: problem
  • Teraźniejszość  wg. św Augustyna:
    Teraźniejszość rzeczy minionych – pamięć
    Teraźniejszość rzeczy obecnych – postrzeganie
    Teraźniejszość – rzeczy przyszłych – oczekiwanie (86)
  • Tolerancja – akceptacja odmienności warunkowana perspektywą wzajemnego zrozumienia/porozumienia. (171)
  • Transcendentalia – służyć czemuś transcendentalnemu nie jest uciążliwością, ani poddaństwem, tylko powołaniem i „wybraństwem” ( 215)
  • Troska – Heideggerowska eine Fȕrsorge, jako sposób bycia jestestwa w świecie, pojęcie splagiatowane przez M. Archer, ale dzięki temu wprowadzone do słownika współczesnej socjologii. (87)
  • Ty – najpierw inne Ty – jako (jakieś) inne Ja; następnie, jako inne byty osobowe, bądź jestestwa  spersonifikowane. Na tożsamości Ja i relacji Ja – Ty zbudowana została kultura europejska. (222)
  • Tusk – wybitny mąż spamu (239)

U.

  • Usługa – usługą jest podejmowane na zlecenie świadczenie pracy (ściśle: akt świadczenia pracy), mające na celu wzbogacenie walorów osobistych zlecającego, bądź wolumenu użyteczności rzeczy, jakimi dysponuje. (88)
  • Usługa jest….no właśnie –  pomyśl –  jak jest ? (216)
  • Usługa – usługę wyróżnia sposób jej powstawania, albowiem kolejność jest taka: /1/ dla kogo?, /2/ co ?, /3/ w jaki sposób ? (113)
  • Usługa – w świecie zdominowym przez normy, procedury i procesy – usługa to idioss [‘Word’ – tym razem zasadnie –  poprawia na idiom, więc dopisałem drugie ‘s’], nadto podaję pisownię oryginalną: ἴ δ ι ο ϛ, co znaczy: odrębny, osobliwy, właściwy, oddzielny…
    Zatem, usługę definiuje ἴ δ ι ο ϛ (128)   
  • Usługi profesjonalne – dawniej określane mianem „wolnych zawodów”, reprezentowanych przez: lekarza, prawnika, księdza, architekta, naukowca, artystę…Dziś tracą swoje znaczenie z wielu powodów, a najważniejsze z nich to: /1/ mylenie profesjonalizmu z fachowością; /2/ odnoszenie usług profesjonalnych wyłącznie do sektora B2B, a nie do sektora publicznego;/3/ dewaluacja znaczenia wykształcenia wyższego wraz z jego postępującym u-zawodowieniem (uniwersytet ekonomiczny to pięciowydziałowa szkoła zawodowa); /4/ Transformacja systemowa podcięła korzenie nie tylko rzemiosła (bo Anglosasi znają tylko small business), ale także usług profesjonalnych. A o wszystkim przesądziła kuriozalna „Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej” (z 2 lipca 2004). Zgodnie z nią, każda działalność usługowa jest działalnością gospodarczą, ale nie jest nią produkcja rolna. Lekarz, pielęgniarka, prawnik, designer…..to przedsiębiorcy i biznesmeni, tacy sami jak śp J. Kulczyk.
    Warto więc przypomnieć, że profesjonalizm, pochodzi o profesji (np.  profesja zakonna), a ta, od łacińskiego czasownika pro-sum, profui – być pomocnym, być powołanym, aby pomagać,  W tym kontekście i wykładni etymologicznej – profesor to ten, kto został powołany, aby kształcąc, dawał publiczne świadectwo prawdzie. (107)
  • Usługodawca – usługobiorca, ponieważ darzenie.(89) 
  • Usługi
    – Usługi ? Odpowiedź gotowa: szewc i krawcowa
    Tę definicję – fraszkę dedykuję teoretykom ekonomii. (109)

W.

  • Wartość – w erze kwalitologii stasowanej przypominać trzeba, iż:
    Wartości – oczywiście istnieją, jakkolwiek w specyficzny sposób; są sposobem przejawiania się zhierarchizowanego bytu, a nie cechami rzeczy istniejących.(90)
  • Wartości się nie dostarcza, wartość się urzeczywistnia.(91)
  • Wartość ma powinnościowy, a nie de/prywacyjny charakter. (92)
    Patrz blog Lapidaria : Trzy wartości
  • Wartość
    „Chcielibyśmy, aby wszystko, co ma wartość było wieczne.
    Ale wszystko, co ma wartość jest wynikiem spotkania, trwa dzięki spotkaniu…” (Simone Weil) (110)
  • Wartość – pojęcie obciążone błędem semantycznym wynikającym z pomylenia: wynikającego z subiektywnej percepcji sądu wartościującego z obiektywizującym osądem odnoszącym się do znaczenia. Zdefiniowanie komplikuje podwójna relatywizacja, raz, do podmiotu oceniającego (dokonującego waluacji), a z drugiej strony, odniesienie danej wartości do aksjologicznej hierarchii wartości.
    Wartość JEST inaczej, to znaczy, potwierdza swoje istnienie najpierw przyciągającym oddziaływaniem atraktorów, a następnie nasyca urzeczywistnianie swoją atrakcyjnością. To ostatnie jest wspó/łdziałaniem, i jako takie, ma niewiele wspólnego z samorealizacją, ponieważ ta ostatnia może generować anty/wartości.
    Zatem wartością jest to, co chciałbym, aby zaistniało, a co współ/urzeczywsitniane spowoduje pomnożenie Dobrostanu. (159)
    Patrz również blog: Trzy wartości
  • Wertykalizacja – to nie tylko kategoria przestrzenna oznaczająca kierunek, ale uwolniona przez AKT zdolność, siła wznosząca, która daje o sobie znać wtedy, kiedy MOŻNOŚĆ odkrywa wymiar INFINITYZACJI. (155)
  • Wertykalizacja – nasycanie egzystencji sensem, przeciwieństwo opadania w nihilizm (166)
  • Wartościowanie nie ma nic wspólnego z tworzeniem/urzeczywistnianiem wartości. W wartościowaniu – danym cechom przedmiotu zostają przyporządkowane określonym wartości. Wartościowanie ustanawia ważność, hierarchię nośników wartości, służy więc bardziej poznaniu owych nośników niż samych wartości. Wartościowaniem zajmuje się przede wszystkim aksjologia, natomiast wartościami, jako takimi, metafizyka. (93)
  • Wiara – zdolność wzbudzenia w sobie siły wertykalizyjącej, która pozwala przezwyciężyć opadanie w materię (151)
  • Wiara dobrodziejstwem, a  nie-wiara, jako coś irracjonalnego!
    Dlatego, ponieważ niewiara uniemożliwia myślenie o wszystkim, co istnieje w kategoriach uporządkowanych pytaniami: skąd? jak? dlaczego? (W.Juszczak) (94)
  • Wiedza. Banalizacja wiedzy w gospodarce opartej na wiedzy (GOW). Przecież, zasadniczo, nie chodzi o jej pomnażanie/przetwarzanie/przechowywania/stosowanie…
    tylko o przezwyciężanie niewiedzy (avidia).
    I co gorsza! Jak utrzymuje B.Stiegler,  rozrost wiedzy nie powoduje zaniku głupoty, a wprost przeciwnie, krzewienie się bezmyślności.
    Tę ostatnią można pokonać jedynie mądrością wyzwalającą („wiedzą radosną”, albo kultywowaniem wiedzy zwanej przez starożytnych fronezis. Patrz hasło: fronezis).
    Pierwotnie, wiedza oznaczała udział w bycie, w tym, co jest (M. Scheler). Pragmatyzm sprzężony z informatyką trwale powiązał wiedzę z  automatycznym przetwarzaniem danych; tym samym, zniesione zostało klasyczne rozróżnienie na: poznanie (gnosis), działanie (prattein), tworzenie (poiein). (95)
  • Wiedza – jej wykorzystanie jest czymś wtórnym, sprawą pierwszorzędną jest kształtowanie się wiedzącego, jako podmiotu wypowiedzi. Zatem powinna najpierw prowadzić do samorodu, a dopiero później do samochodu (140)
  • Wolność – „Wysokość obranego celu (wynikającego z powołania) wyznacza miarę wolności (W.Juszczak).
    Zatem, przede wszyscy ci, którzy nie odkryli w sobie żadnego powołania domagają się WOLNOŚCI (od jakichkolwiek ograniczeń) z tym większą ostentacją i natarczywościa. (158)

  • Wolność.  Społeczeństwo egalitarne nie może być społeczeństwem wolnym
    (P. Riceour). Albo równość, albo wolność. (96)
  • Wolność – skrajnie ujęta:
    uwolnienie ß ←w o l n o ś ć → dowolność/samowola.
    Uwolnienie = bycie wolnym od samego siebie; otwartość na inne Ty, bądź atraktory wartościDowolność = dogadzanie, zachciankowość (173)
  • Wolność – dwojako ujęta: /a/ samowola; samolubne „Ja” nie zważając na nic, osiąga przede wszystkim to, co daje subiektywne odczucie zadowolenia. /b/ Kantowski „władca woli” to dojrzała osobowość, która swoje re/akcje i wybory  dyscyplinuje autonomicznymi motywacjami i aktami wolitywnymi. (244)
  • Wskaźnik Hipokratesa,  określa etyczno – zawodową wrażliwość polskich lekarzy; tzn. ich gotowość niesienia pomocy pilnie jej potrzebującym w warunkach pandemii. Patrz: blog, „Zapiski z czasu pandemii”, Karta 7 (198)
  • Wspólnota – nie jest zwyczajną sumą jednostek/osób, tylko zbiorowością umożliwiającą realizację –  tego, co indywidualne – w środowisku relacji. (174)
  • Wzrost – podstawowe pojęcie nauk ekonomicznych. Jego właściwe znaczenie odsłania się jednak dopiero wtedy, kiedy (za B.Stieglerem) przełożymy je na język grecki (język źródłowych znaczeń); wypada wówczas sięgnąć po słowo phisis (od phisein – rosnąć, rozwijać się). I staje się jasne, dlaczego ekonomia z taką łatwością odrzuciła organiczne/naturalne podstawy stając się nauką fizyko-techniczną. (157)
  • Wyobraźnia – nie tylko uwalnia od sensualnego   bagażu doświadczeń, czy  gotowych określeń podsuwanych przez intelekt. Wyobraźnia tworzy własne obrazy. Dlatego uznajemy ją za siłę twórczą, ponieważ jest zdolna tworzyć zaskakujące skojarzenia. (167)

Z.

  • Zbawienie – dwa znaczenia:
    1. Zbawienie (pisane z dużej litery) – to spełnienie się Apokalipsy
    2. zbawienie (pisane z małej litery) – to ratunek, ocalenie planety Ziemia (233). Patrz też hasło: apokatastasis
  • Zewnętrzność advers. wewnętrzność.
    Odwzorowaniem zewnętrzności jest linia prosta, natomiast wewnętrzności – spirala. (217)
  • Zło absolutne, w swej dia/bolicznej wersji to rozproszenie, atomizacja; dzięki owemu rozdrobnieniu uzyskuje się zhomogenizowaną (czyli znihilizowaną) masę bez/ładu, którą można dowolnie manipulować. (97)
  • Zmienne objaśniające, jako zewnętrzne czynniki determinujące –
    Pewnie dlatego, że na ponad pięć lat zostałem dokooptowany do Katedry Badań Marketingowych (przekształconej w Katedrę Badań Rynku i Usług) z przesytu, ale i przekory, nastawiłem się na poszukiwanie  s t a ł y c h  o b –  j a ś n i a j ą c y c h. Z tego też powodu, kiedy pada okręcenie: dane pierwotne, myślę: archetypowe.(98)
  • Znak – zastępuje nieobecne
    Symbol – łączy z istniejącym (99)

Ź.

  • Źródło, powrót do źródeł, aby pokrzepiwszy się haustem ożywczej wody, nabrać rozpędu do skoku. (100)

Ż.

  • Życie. Jak można pojąć wpływ wywierany na materię bez formy przez tę samą formę pozbawioną materii ? (H.Bergson). (101)
  • Życie dwojako rozumiane: jako zoe- to życie właściwe wszystkim organizmom żywym; zaś bios – jako jednostkowe życie człowieka.(102)
  • Życie, porównanie:
    Mechanika – ruch jest celem
    Życiecel jest zawarty w „pędzie życia” (elan vital)
    Życie społeczne – zmiana,  ruch prowadzi do celu. (103) 
  • Życie – porządek stawiający opór zasadzie entropii (E.Schrődinger). (104) 
  • Życie – jego symbolem…ogień ( Tako rzecze Zaratustra). (105)
  • Życie – kondensacja energii wyzwalająca z determinizmów materii; w swej ekspansji (stającej się ekspresją) wyraża Logos personalizacji (152)