Piszę ten blog, tematycznie – usługowo sprofilowany, z naiwnym przekonaniem, że ktoś go czyta… Piszę w ojczystej mowie, rojąc, że do zgranych słów dołożę kilka brzmiących inaczej, świeżo, może odkrywczo…Pojawiające się w blogu zapisy dedykuję przed wszystkim ekonomistom (bo to oni powinni zajmować się usługami), chociaż mam świadomość, że za lat dziesięć wszystkie pisane przez nich teksty naukowe powstawać będą już tylko w języku angielskim…
Tym samym, obieg prezentowanych w/na blogu tekstów można by krótko określić tak: z szuflady do kosza.
Wysiłek po dwakroć daremny!
Ale ten logiczny wniosek nic tu zmienić nie może.
Po pierwsze, blog prowadzę dlatego, ponieważ nie muszę; po drugie, czuję, myślę, piszę zanurzony w rodzimym języku i nawet przełamując opory – nigdy nie użyłbym określenia: service production, serv/action, itp. – bo usług się nie produkuje, tylko świadczy; również niechętnie sięgnąłbym po zwrot: to render a service – bo render brzmi jak rzeczownik rodzaju męskiego utworzony od czasownika to rend (sprawdź, co znaczy).
„Moja wierna mowo….” Tylko dzięki tobie wyrazić mogę moje rozumienie usług, bowiem są one tą istotną częścią świata, którą rozpoznaję i opisuję dzięki rodzimym słowom.
A są trzy takie słowa nieprzetłumaczalne, więc niemające swoich odpowiedników w innych językach, co więcej, osadzone w mocnych idiomatycznych kontekstach:
ŚWIADCZYĆ
to doświadczyć współudziału w czymś ważnym, dając świadectwo swojego
stosunku do innego Ty
USŁUGO/DAWCA – USŁUGO/BIORCA
bo czyż w końcu usługa nie jest wzajemnym obdarowywaniem (się)?
POWIERZYĆ
to nie tylko zlecić; powierzyć – znaczy osadzić usługę na korzeniu wiary i zbierać owoce płynące z zaufania
PS
Jeśli racje ma A. Brückner, to pochodzenie słowa USŁUGA można uznać za dowód procesów lituanizacji; jest słowem, które przylgnęło do naszej mowy i obyczajów w epoce Jagiellonów. Jeśli dodamy doń łacińskie servitium (już teraz w wersji: service), to synonimiczne pokrewieństwo łączące Rzym z Wilnem tworzy oryginalną genealogię.
Kazimierz Rogozińśki
